Vrijwilligers aan het woord
Lida, Bouktje en Jeanne
Lida Smit
Al vele jaren vrijwilliger
“Ik heb in de afgelopen jaren veel activiteiten gedaan, maar de laatste jaren bezoek ik een bewoner die geen of weinig bezoek ontvangt.
Zo heb ik al verschillende bewoners mogen bezoeken. Het leukste is als je toch ergens een aanknopingspunt hebt om over te praten.
Als de bewoner foto’s heeft, kijken we die ook. Doordat je foto’s met de bewoner bekijkt, krijg je al gauw wat stof om over te praten. We kunnen ook muziek luisteren. Zo dacht ik ook een keer met een bewoner beneden koffie te gaan drinken.
Het was heel gezellig totdat ik dacht weer naar boven te gaan. Ja, ik kon gaan maar de bewoner ging niet mee. Ze hebben de afdeling moeten bellen want hoe ik ook praatte, hij ging niet mee.
Ik vind het fijn om deze persoonlijke aandacht te geven aan een bewoner.”
Bouktje Lollinga
12,5 jaar vrijwilliger PG3
“Nadat ik was gestopt met werken, wilde ik me als vrijwilliger inzetten. In Het Spectrum De Sterrenlanden kon ik gelijk op gesprek komen bij Nanda Baan. Na het gesprek mocht ik meteen aan de slag op PG3.
Ik doe het vrijwilligerswerk met plezier en het geeft me veel voldoening. Het is dankbaar werk en de bewoners reageren hier goed op. Eenmaal in de week kom ik in de avonduren koffie schenken en zorg ik voor gezelligheid. Samen met de bewoners drink ik een kopje koffie met wat lekkers erbij. Voor bewoners heb ik dan een luisterend oor. Zij vinden dit gezellig en genieten hier zichtbaar van.
Eenmaal in de 5 weken ben ik er om te helpen bij de kerkdienst. Hiervoor haal ik eerst bewoners op die mee willen naar de kerkdienst.
Ook ga ik soms met een bewoner naar het ziekenhuis en geef hem of haar de ondersteuning die nodig is.
Ook ben ik een aantal keren per jaar aanwezig bij verschillende activiteiten.”
Jeanne Hommerin
4 jaar vrijwilliger PG3
“Ik ben dit vrijwilligerswerk twee avonden in de week gaan doen nadat mijn man bijna twee jaar in Het Spectrum De Sterrenlanden is verpleegd. Vooral in de avonduren komt het verzorgend personeel tijd te kort om de mensen wat extra aandacht te geven. Dat doe ik daarom graag. Ik verzorg de koffie en/ of
thee, ik maak een praatje hier en daar en probeer de mensen een beetje gerust te stellen of terug te brengen naar hun eigen kamer als ze aan het dwalen zijn.
Het geeft me voldoening als ik het iemand naar de zin maak of een glimlach op hun gezicht zie. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Maar zij geven mij ook veel mooie en soms grappige herinneringen. Zoals die keer dat twee bewoners tegenover elkaar aan tafel zaten en de vrouw vroeg: “Weet jij waar opoe Zeeland woont?” Het was even stil aan de andere kant van de tafel en toen zei de man: “In Zeeland natuurlijk!”
Laatst ben ik met een bewonersuitje mee geweest naar Madurodam. We hadden prachtig weer en de bewoners genoten zichtbaar. Ik doe het nog steeds met veel plezier en ga met een voldaan gevoel op mijn fiets weer terug naar huis.”